بیروت این روزها دیگر مثل سابق نیست. اکنون این شهربه گونه ای شده است که آنان که توان فرار داشته اند، رفته اند و آنانی که مانده اند، همچنان نگران هستند که چه پیش خواهد آمد.

علاوه بر اختلافات موجود سیاسی، خطر بمب گذاری نیز در کمین مردم است. عابران پیاده به تندی راه می روند به امیدی که این عجله همراه با احتیاط، امیدشان را ناامید نکند و دعایشان را بی جواب نگذارد. همواره با این ترس قدم بر می دارند که مبادا پیغام اخیری که روی تویتر و فیسبوک و یا در واتز اپ نصب شده در تلفن همراهشان فرستاده اند، آخرین پیام بوده است.

این احتیاط و حس ترس، جزء جدا نشدنی زندگی لبنانی ها در طول جنگ داخلی در دهه ۱۹۸۰ میلادی به شمار می رفت. اکنون هرگاه آن ها از کنار خودرویی می گذرند و یا از محله های عمدتا شیعه نشین و یا سنی نشین که احتمال دارد، بیشتر هدف بمب و یا ترور قرار گیرند عبور می کنند، دچار وهم و ترس می شوند.

اگر به طور نسبی بخواهم بگویم، فاصله زمانی بسیار اندکی بین انفجار بمب ها وجود دارد، اما هفته گذشته شاهد اتفاقات عجیبی بود به طوری که بین دو بمب گذاری در این شهر، تنها چند روز فاصله افتاد. سیاستمردان در تلاش هستند تا از طریق اطلاعیه های عمومی و برنامه های رسانه ای، شرایط را تحت کنترل بگیرند، اما این تلاش ها در مقایسه با اقدامات کسانی که در پی ایجاد هرج و مرج هستند ضعیف به نظر می رسد.

صفحاتی در شبکه های اجتماعی به دنبال بسیج کردن مردم هستند. جوانان لبنانی برای مقابله با شرایط ناشی ازبمب گذاری ها در لبنان، در فضای مجازی مقاومتی را ایجاد کرده اند. شعار”من یک شهید نیستم” از شعارهایی است که در یک حرکت مردمی در فضای فیسبوک استفاده شده است. انگیزه آغازاین حرکت، مرگ سه پسر جوان بود. محمد شار، علی خدره و ملک زهوی، سه نوجوان لبنانی بودند که در دو بمب گذاری اخیر تنها به خاطر این که در زمان نادرست، به طور اشتباه در مکانی نادرست قرار گرفته، جان خود را از دست دادند.

اغلب بمب گذاری هایی که در سراسر کشور (لبنان) رخ می دهد -چه انفجاری که جان حمد شطح ، وزیر سابق لبنان را گرفت و چه حمله انتحاری که الضاحیه، منطقه ای درحومه جنوبی بیروت اتفاق افتاد – بیش از همه، افراد غیر نظامی را هدف قرار می دهد. مقاومت در برابر این بمب گذاری ها از طریق حرکت های مدنی چه در فضای مجازی و چه به وسیله رسانه های سنتی، در مقایسه با انگیزه و اراده افرادی که این حملات را انجام می دهند، ضعیف به نظر می رسد.

حزب الله قصد دارد تا مبارزات خود را در کنار رژیم جنایت کار سوریه از سر بگیرد، اما با چنین اقدامی، لبنان را به سمت بروز اختلافات بیشتر خواهد کشاند و مردم این کشور را در معرض خطر بیشتری قرار خواهد داد. در این میان، به نظر می رسد که گروهک دولت اسلامی عراق و شام ( داعش یا آی اس آی اس) برای کشت و کشتاربیشتر کمر همت بسته باشد. اعضای این گروه اعلام کرده اند که عملیات [نظامی] خود را از سر خواهند گرفت و بمب گذاری هایی که تاکنون مردم لبنان شاهد آن بوده اند، فقط ذره ای از طرح هایی است که آن ها علیه مردم در نظر دارند.

لبنانی ها چگونه می توانند تنها از طریق آغاز حرکتی در شبکه اجتماعی فیسبوک و یا گذاردن مطالبی در تویتر با این طرح ها مقابله کنند؟ طبق گفته احمد بیدون، نویسنده و مورخ لبنانی، فیسبوک برای لبنانی ها به یک پناهگاه تبدیل شده است. این واقعیت امروز ما است. در خیابان ها، قتل و ترور سایه به سایه به دنبال ما است. ما به دنیای مجازی پناه می بریم و حال آن که واقعیات را برای حزب الله و داعش می گذاریم.

دیانا مقلد به واسطه اجرای برنامه ای با نام “بالعین المجرده یا چشم غیر مسلح”، به عنوان یکی از خبرنگاران برجسته و مشهور تلویزیون در دنیای عرب به شمار می رود. این برنامه شامل یک سری مستند درباره موضوعات و مناطق جنجال برانگیز بوده و از شبکه ی داخلی و ماهواره ای “تلویزیون آینده” پخش می شود.