بشار اسد در حال ادای سوگند ریاست جمهوری سوریه – عکس از اسوشیتدپرس

در میان آشفتگی اخلاقی، سیاسی و فکری در جهان عرب، از یک طرف خلیفه ای در موصل تعیین شده تا بر همه مسلمانان – بله، همه آن ها – حکومت کند و از طرف دیگر، بشار اسد در انتخاباتی دموکراتیک به ریاست جمهوری سوریه انتخاب شده است.

چه صحنه غریبی! این ها از تصور ما خارج بود.

ابوبکر البغدادی با ساعت گران و ردای سیاهش پیش از این رهبر گروه دولت اسلامی عراق و شام (داعش) بود، اما اکنون خود را خلیفه مسلمین خوانده است. اسلام گراها، بدون استثنا، بر سر تاسیس یک دولت اسلامی به شیوه قرون وسطایی تحت عنوان خلیفه گری موافق هستند. آن ها تنها در شیوه، میزان جان نثاری و شدت عمل با داعش متفاوت هستند.

اجازه بدهید به اسد، رییس جمهور منتخب سوریه بپردازیم که کاملا از واقعیت ها جدا شده و از نداشتن دید، هم به معنای واقعی آن و هم به معنای تمثیلی آن، رنج می برد.

چهارشنبه گذشته، اسد برای سومین بار به عنوان رییس جمهور سوریه سوگند یاد کرد. دوره ریاست جمهوری او هفت سال خواهد بود. او سپس سخنانی ایراد کرد و آن را «سخنرانی پیروزی» نامید. اسد در یک سخنرانی طولانی خطاب به عربستان سعودی، ترکیه، دیگر کشورهای عربی و غربی ها، آنها را مورد حمله قرار داد و «پیروزی» خود در برابر دشمنان و مرگ بهار عربی را اعلام کرد.

اسد گفت: «آن ها می خواستند انقلاب کنند، اما انقلابی های واقعی شما هستید. من به شما به خاطر انقلاب و پیروزی تان تبریک می گویم؛ به سوریه به خاطر داشتن شهروندانی چون شما تبریک می گویم.»

اسد اشاره کرد که او اولین کسی بود که از همان ابتدا در مورد تروریست ها و گروه های جهادی هشدار داده بود. او همچنین ادعا کرد به کشورهای دیگر هم در مورد گسترش تروریسم به خاک آن ها مانند یک بیماری مسری خبر داده بود. او گفت: «من فقط هشدار دادم و کسی را تهدید نکردم؛ هیچ یک از مراکز مطالعاتی دنیا نتوانستند شرایط سوریه را به درستی درک کنند.»

هیچ کس نمی تواند نوع نگاه اسد به دنیای پیرامونش را درک کند. اسد همزمان که بمب هایش را بر سر مردمش فرو می ریزد، منطق و کلام مختص به خود را هم شکل داده است. او ۱۳۰ هزار نفر از مردمش را کشته، میلیون ها نفر را آواره کرده و نفرت را در میان گروه های مختلف سوریه گسترده است.

همه این ها کارهای اسد بود اما به آن ها که سخنرانی جعلی و تبلیغاتی اسد را جدی گرفته اند باید یادآوری کرد که ساحره واقعی میدان، رژیم اسد است – رژیمی که اژدهای تروریسم را طی سال ها پرورش داده و تغذیه کرده است. آژانس های امنیتی اسد چندین گروه تروریستی ایجاد کرده اند تا علیه دشمنان او به کار گرفته شوند؛ از فتح الاسلام در لبنان تا محمود قل آقاسی (معروف به ابو القعقاع). ابو القعقاع روحانی معروفی در حلب بود که در برابر همه اعلام کرد با رژیم سوریه مخالف نیست بلکه با حضور آمریکایی ها در عراق مخالف است. او همچنین در بسیج جوانان سوری برای حضور در میان نیروهای جهادی در عراق، تحت حمایت سرویس های امنیتی سوریه، نقش داشت. زمانی که ابو القعقاع کارش تمام شد، در سپتامبر ۲۰۰۷ در انظار عموم توسط مردان مسلح ناشناس کشته شد.

پیروزی، خوب، در مقابل چه کسی – سوریه؟

و پیروزی برای چه کسی؟ برای بشار اسد و برادرش ماهر، که اکنون در دمشق مشغول فرماندهی لشکر هفتم ارتش هستند؟ برای شبه نظامیان هلال الاسد که با حمایت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و بازوی آن در لبنان، حزب الله زردپوش، می جنگند؟