یک تیم پزشکی بیمارستانی در حلب ایجاد کرده که پناهی برای کودکان آسیب دیده از بمباران‌های دولت بشار اسد باشد.
نزدیک به دوسال پیش، چند پزشک و همکاران شجاع آن‌ها، پیش از اینکه مجبور شوند تمامی امکانات خود را تحویل دهند، تقلا می کردند که نوزادان نارس را از دست بمباران سنگین رژیم در شهر حلب نجات دهند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه اکنون همان تیم پزشکی ، برای احیای بیمارستان امید در نواحی شمالی استان که هنوز خارج از کنترل رژیم است، گرد هم آمده اند. یک پزشک ۳۱ ساله بنام حربلیه می گوید “من بیش از خود به فکر کودکان هستم زیرا زندگی و مرگ آنها در دست ماست” و “روح کوچک آنان مستحق این جنگ نیست”.
در نوامبر سال ۲۰۱۶ حربلیه درتنها بیمارستان کودکانی کار می کرد که در بخش های شورشی شهر حلب که آن زمان در معرض حمله‌های هوایی شدید قرار داشت، همچنان باز بود.
هشت ماه بعد، پس از تخلیه شهر، اصابت یک بمب به خودرو او وی را روانه بخش مراقبت‌های ویژه در ترکیه کرد. اما حربلیه با وجود سوختگی و اثر زخم روی دستانش همچنان انجام وظیفه می کند. موهای سرش را با روسری صورتی رنگ می پوشاند و بر لباسش شعار “دختران آینده” دیده می شود.
وی می گوید : “همکاران و کارکنان بیمارستان امید به من انگیزه زندگی داده اند”.
دکتر حاتم قبل از معاینه دختری که از شکم درد به خود می پیچد، با همکاران خود دم در ملاقات می کند. در راهرو تصویر محمد وسیم معز دیده می شود؛ دکتر محبوب کودکان که در شلیک هوایی شهر حلب در آوریل سال ۲۰۱۶ جان باخت.
یک سال بعد، پس از درماندگی کودکان و پیروزی رژیم، حاتم و همکاران خود طرحی ریختند.
با نزدیک شدن نیروهای دولتی، همکاران می دانستند که بزودی باید از حلب خارج شوند و در کنار هم بمانند. درعرض یک ماه،  با کمک کمپین‌های جمع آوری بودجه از سراسر مردم جهان خواستند تا برای احیای بیمارستان جدید کمک کنند.
با امکاناتی که توسط بریتانیا و ترکیه فراهم شد، پزشکان، بیمارستان امید را در آوریل سال ۲۰۱۷ در منطقه الغندوره افتتاح کردند.
حاتم می گوید که: “در کل منطقه یک درمانگاه هم نبود”. به تدریج، امکانات بیمارستان افزایش یافت  و مجهز به ۹ انکوباتور نوزاد، کلینیک سوء تغذیه، آزمایشگاه مجهز و خدمات ضروری شد. آنان سپس بخش زنان و زایمان را هم اضافه کردند.
تیم همان تیم بیمارستان حلب است منتها به دلیل حجم کاری، نیروی جدید استخدام شده‌اند. دکترحاتم می گوید که این بیمارستان یک کورسوی امید است و کارکنان در آن احساس می کنند که هنوز هم در جهان انسانیت وجود دارد.
اما بودجه جمع آوری شده برای ادامه‌ی کار کفایت نمی‌کند. اکنون، کارکنان می خواهند برای دستیابی به برخی تسهیلات، قراردادی شش ماهه با آژانس کودکان سازمان ملل ببندند .