شمار کشته و زندانی‌های شهروندان و فعالان سیاسی در این جنبش به نحو نگران کننده‌ای بالا است. سیاست‌های اقتصادی دولت جاری که تحریم‌های سنگینی را به دنبال داشته و منجر به تخریب پایه‌های اقتصادی مملکت شد، از دیگر محصولات لجبازی‌های سیاسی حاکمیت در ایران بود.

اما این خرج‌ها درآمدهایی هم در پی داشتند. آگاهی اجتماعی و بخش بزرگی از مخالفان داخل کشور، همراهی فعالان سیاسی و روزنامه نگاران داخل و خارج از کشور و بازتاب بین المللی دستاوردهای این جنبش به شمار می‌روند.

با وجود آن که میرحسین موسوی و مهدی کروبی رهبران اصلی جنبش سبز هم چنان در حصر خانگی به سر می‌برند؛ فضای امنیتی سیاسی در کشور حاکم است؛ احتمال تبدیل اینترنت به اینترنت ملی وجود دارد، اما در پس این سرکوب ها اتحاد گروه‌های مخالف حاکمیت هر روز محکم‌تر می‌شود.

در تازه‌ترین حرکت مخالفان سیاسی، جمعی از نمایندگان ادوار مجلس بمناسبت سالگرد تولد جنبش سبز بیانیه‌ای صادر کردند. فاطمه حقیقت جو، احمد سلامتیان، علی مزروعی، علی اکبر موسوی خوئینی، حسن یوسفی اشکوری، این بیانیه را امضا کردند. امضا کنندگان که همه از نمایندگان پیشین مجلس‌های پس از انقلاب هستند.

به گزارش جرس متن این بیانیه در ادامه آمده است:

سه سال پیش مردم کشورمان در ۲۲ خرداد با امید به تغییر در قوه مجریه و شیوه اداره امور به پای صندوق های رای رفتند اما در انتخاباتی حضور یافتند که به تدریج بر همگان آشکار شد مهندسی شده و سازمان یافته ترین فضای انتخاباتی در تاریخ جمهوری اسلامی بوده است، مهندسی ای که از مدت ها پیش شروع و بویژه در دوره اول دولت احمدی نژاد به سرعت سامان یافته بود.

انتحاباتی که در آن با ایجاد بی سابقه ترین هماهنگی و تک صدائی بین کلیه نهادهای اجرائی و نظارتی و تبلیغاتی وبویژه نهاد های مسئول بر گزاری انتخابات و قراردادن کلیه آنها در تحت سیطره و هدایت ارگانهای نظامی و امنیتی، حاکمیت تصور میکرد کلیه روند انتخاباتی تحت کنترل است و بدین ترتیب میتواند از تکرار شگفتی دوم خردادی دیگر برای همیشته مصون باشد.

انتخاباتی که به رغم محدود کردن تعداد نامزدهای تایید شده توسط شورای نگهبان به اذعان شخص رهبری به چهار نفر از «بهترین و وفادار ترین فرزندان انقلاب اسلامی» تقلیل یافته بود.
انتخاباتی که در آن کلیه امکانات مالی و سیاسی قوه مجریه بهمراه تمام نهاد های امنیتی و تبلیغاتی برای پیروزی رئیس جمهور وقت مصادره شده بود و منصوبین و منسوبین رهبری از هر فرصتی برای یاد آوری و تکرار این رجحان ،که در فرهنگ « ذوب شدگان در ولایت » نوعی «تکلیف ولائی» برای کلیه کار گزاران ایجاد مینمود، در دوران تبلیغات انتخاباتی دریغ نمی کردند .

انتخاباتی که به رغم همه تمهیدات ودر شرائط نابرابر یکی از شدید ترین رقابت های انتخاباتی تاریخ جمهوری اسلامی را رقم زد و از اولین ساعات اخذ رای هجوم مشارکت طلبانه وسیع , آرام , یکپارچه و هشیارانه رای دهندگان همه دیوار های امنیتی و تبلیغاتی را که در اطراف میدان انتخاباتی کشیده شده بود، در هم شکست و چنان رقابت فشرده ای را بمنصه ظهور رساند که همه پیش بینی های مهندسین انتخا باتی را بر هم زد و به باد داد.

از همان ساعات اولیه نیمه دوم روز اخذ رای ناگهان کشتیبان را سیاستی دیگر آمد و نهادهای امنیتی و نظامی ناظر صحنه صندوق های رای و نتیجه ای که میخواستند از آن بدر آورند ناگزیر از توسل به شدید ترین اقدامات امنیتی و کودتا گونه بر علیه فرایند انتخاباتی شدند، و البته بعدها گزارش این اقدامات از زبان بسیاری از دست اندر کاران آن چون سردار مشفق به صراحت بیان شد.

و به این ترتیب بار دیگر و شاید برای اولین بار بدین وضوح و روشنی تقابل حاکمیت یکدست اقتدار گرایان حاکم از یکسو و اکثریت مردم اصلاح طلب از سوئی دیگر بر سر صندوق های رای شکل گرفت و در نتیجه مطالبه احترام به رای شهروندان بدل به مساله اصلی و اساسی پویائی زندگی سیاسی ایران زمین گردید. روز بیست و دوم خرداد ۸۸ و روزها و هفته های بعد از آن بار دیگر مساله حق رای و مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خو د به مساله محوری بین مردم و حاکمیت تبدیل شد. و اینگونه بود که میلیونها نفر در اعتراض به نتیجه اعلامی انتخابات در روز ۲۵ خرداد با شعار ” رای من کو؟ ” به خیابانها آمدند اما پاسخی اقناعی از سوی حاکمیت بدانها داده نشد.

در طی هفته ها و ماههای بعد از این آزمون بزرگ تاریخی متاسفانه آرامش و متانت و پافشاری و مقاومت آرام و مسالمت آمیز مردم در مطالبه این حق اولیه شهروندی جوابی جزانکار و تهمت و تحاشی و سرکوب و کشتار و به بند کشیدن بهترین فرزندان این مرزو بوم و حبس خانگی رهبران جنبش اعتراضی سبز آقایان کروبی و موسوی و خانم رهنورد درپی نداشته است . و به این ترتیب اقتدارگرایان حاکم در تاردامی که خود بافتند هر روز بیشتر و بیشتر گرفتارشدند، و بتدریج در دیوارهای تنگ بینش کوتاه مدت امنیتی و نظامی، مشروعیت تاریخی و اخلاقی خود را سایش داده و طعمه این نهادها شدند که مالا می تواند جاده صاف کن مطامع بیگانگان و سلطه طلبان خارجی بر حیات کشور شود.

با همه این احوال و شرایط هنوز راه خروج کشور از این وضعیت کاملا بسته نشده است و حاکمیت می تواند با رفع حصر از رهبران جنبش سبز و قبول و اجرای شرائط حداقلی مندرج در اعلامیه شماره ۱۷ مهندس موسوی( آزادی زندانیان سیاسی وعقیدتی ، رفع ممنوعیت فعالیت برای احزاب ورسانه ها، گشایش فضای مدنی و اجتماعی و احترام به حقوق بنیادین و قانونی شهروندان) و استیفای حقوق و آزادیهای ملت مصرح در قانون اساسی مقدمات تحقق خواست های ملت و برقراری همزیستی مسالمت آمیز برای همه ایرانیان را فراهم آوَرَده و با حل پرونده هسته ای با گفتگو ونیز احترام به خواست واراده مردم دیگر کشورها به ویژه درسوریه وعدم حمایت از دیکتاتوری های حاکم، ازعمیق تر شدن بحران سیاسی در جامعه و گرانیگاه سنگین بحران منطقه ای جلوگیری نماید.

ما به عنوان جمعی که هریک در مقعطی مورد اعتماد و رای مردم قرار گرفته و مسئولیت سنگین نمایندگی مردم را در مجلس بعهده داشته ایم ضمن تجدید میثاق با همه همراهان جنبش سبز ، احترام خود را نسبت به همه آنانی که در این سه سال برای پیشبرد جنبش هزینه داده اند به ویژه شهیدان و زندانیان و رهبران در حبس اعلام می داریم و همگان را به صبر و مقاومت مدنی برای پیشبرد جنبش سبز تا تحقق مطالبات آن دعوت می نمائیم. از نگاه ما جنبش سبز برآمده از تجربیات تحول خواهی جامعه ما در تاریخ معاصر و تجمیع مطالبات همه آنهاست و ریشه ای عمیق در دل و ذهن میلیونها شهروند ایرانی دارد، و قطعا راه خود را بسوی پیروزی خواهد یافت همچنان که بسیاری از شعارها و برنامه های اصلاح طلبان که دیروز با مقاومت حکومت مواجه بود امروزه تحت فشار و خواست افکارعمومی بدست اقتدارگرایان اجرا شده و این پیروزی شامل خواست های بنیادین مردمی در جنبش سبز نیز خواهد گردید.