جوانان ایرانی تلاش زیادی می کنند تا وارد دانشگاه شوند و تحصیلات خود را در مقاطع بالاتر ادامه دهند تا بتوانند در عرصه های مختلف رقابتی باقی بمانند. به طور کلی هم اکنون در ایران داشتن مدرک دانشگاهی نه تنها به داشتن شغل بهتر کمک می کند، بلکه به رشد جایگاه و موقعیت فرهنگی، اجتماعی افراد نیز منجر شود.
با وجود تلاش های بسیاری که در دانشگاه های داخل کشور برای جذب دانشجویان شده، هنوز امکانات داخلی در این زمینه کافی نیستند. از این رو بسیاری از جوانان ایرانی برای دسترسی به امکانات آموزشی بهتر، سطح علمی بالاتر و آشنا شدن با زبان جدید و کشف فرهنگ تازه از کشور خارج می شوند.
یکی از مقصد های اصلی جوانان ایرانی برای ادامه تحصیل، بریتانیا است. دانشگاه های این کشور نه فقط از نظر قدمت جزو با سابقه ترین دانشگاه های دنیا محسوب می شوند، بلکه از نظر کیفیت و رتبه نیز شهرت زیادی دارند. نام بسیاری از دانشگاه های بریتانیا همواره در صدر فهرست رتبه بندی دانشگاه های جهان قرار دارد. زبان انگلیسی یکی دیگر از مزیت های درس خواندن در دانشگاه های بریتانیا محسوب می شود؛ مسئله ای که موجب شده سالانه دانشجویان بسیاری از سراسر دنیا و ایران برای ادامه تحصیل به این کشور بروند.
دانشجویان ایرانی که برای تحصیل به بریتانیا سفر می کنند همانند بسیاری از دانشجویان دیگر که از خانه و خانواده خود دور هستند، مشکلاتی همچون دلتنگی و تنهایی را متحمل می شوند اما این دانشجویان در بریتانیا علاوه بر این مشکلات، فقط به علت ایرانی بودن با مسائل دیگری نیز روبرو می شوند.
با توجه به تحریم های مبادلات مالی ایران، کارت های بانکی ایرانی فقط در داخل این کشور قابل استفاده هستند و ایرانیانی که از ایران خارج می شوند باید پول نقد حمل کنند و همچنین یک ایرانی به راحتی نمی تواند حساب بانکی در بریتانیا باز کند.
باران، دانشجوی مقطع لیسانس در لندن به شرق پارسی می گوید: من زمانی که به انگلیس آمدم حدود ۵ هزار پوند همراه خودم داشتم. چون حساب بانکی نداشتم مجبور بودم این پول را همیشه با خود حمل کنم، زیرا خانه من با دانشجوهای دیگر مشترک بود.
باران می گوید: با وجود اینکه بانک های انگلیس می توانند برای ایرانی ها با ویزای کار یا دانشجویی حساب باز کنند بسیاری از آنها با دیدن گذرنامه ایرانی از باز کردن حساب امتناع می کردند و البته در آخر، یکی از بانک ها بعد از اینکه اسم من را چک کرد و مطمئن شد که در فهرست تحریم ها نیستم، حساب بانکی را به اسمم باز کرد.
محمد دانشجوی رشته مهندسی هوا فضا یکی دیگر از مشکلات دانشجویان ایرانی را پول آوردن از ایران دانست و گفت: از آنجا که از طریق بانکی و قانونی امکان آوردن ارز از ایران به انگلیس وجود ندارد، ما مجبور هستیم با دلال هایی کار کنیم که همیشه قیمت ارز را آن ها تعیین می کنند و به طور معمول قیمتی که این دلال ها تعیین می کنند، گران تر از قیمت ارز در بازار سیاه داخلی است.
بعد از بسته شدن سفارت بریتانیا در تهران و به تبع آن بسته شدن سفارت ایران در لندن، مشکلات ایرانیان، به ویژه دانشجویان افزایش یافت.
امیر دانشجوی فوق لیسانس در این باره می گوید: سفارت مانند خانه ما ایرانیان بود که وقتی بسته شد، مثل این بود که دیگر ما خانه ای در غربت نداریم.
وی افزود: من باید به کنفرانس علمی مهمی در هلند می رفتم و برای این منظورفقط یکی از مدارکم نیاز به مهر سفارت داشت. متاسفانه به علت بسته بودن سفارت از این سفر علمی که بیشتر همکلاسی هایم در آن شرکت کردند، محروم شدم.
مریم هم که دانشجوی رادیولوژی است به شرق پارسی گفت: سفارت، زمانی بسته شد که اعتبار گذرنامه من در حال تمام شدن بود. در حالی که فصل امتحاناتم بود مجبور شدم برای تمدید اعتبار گذرنامه ام با سفارت ایران در ایرلند، فرانسه و وزارت امورخارجه تماس بگیرم و این مسئله برای من مشکلات زیادی درست کرد.
نابسامانی بازار ارز ونوسانات قیمت ارز در این چند سال اخیر نه فقط در داخل مشکل ساز شده بلکه در خارج از ایران زندگی بسیاری از دانشجویان ایرانی را نیز مختل کرده است.
سینا دانشجوی دیگر ساکن لندن درباره مشکلات ارز می گوید: درس خواندن در این کشور بسیار سخت است اگر چه ما بیشتر از دو روز کلاس نداریم اما بیشتر اوقات مجبور به مطالعه و تحقیق هستیم. به همین علت بیشتر دانشجوها با وجود اینکه ۲۰ ساعت اجازه کار پاره وقت دارند، نمی توانند مشغول به کار شوند و از اینرو فقط روی کمک والدینم حساب می کنم.
وی گفت: با قیمت کنونی ارز واقعا زندگی در اینجا برایم سخت شده و تنها به برطرف کردن نیازهای اولیه خود اکتفا می کنم.
سارا یکی دیگر از دانشجویان می گوید: همه می دانند درس خواندن در انگلیس بسیار سخت است و می توان گفت کاری تمام وقت است، اما با توجه به شرایط کنونی ارز در ایران، من و بسیاری از دوستانم مجبور به کار در آخر هفته شده ایم.
ندا دانشجوی ایرانی دیگر گفت: من در سال سوم تحصیل می کنم و سالی ۱۰ هزار پوند شهریه دانشگاه من است؛ هر سال این شهریه را در اول سال پرداخت می کنم اما امسال زمانی که پوند ۵۰۵۰ تومان آنرا دادم و به همین علت شهریه ای که معمولا کمتر از ۲۰ میلیون تومان بود به ۵۰ میلیون تومان تبدیل شد.
وی گفت: این فقط هزینه دانشگاه بود و هزینه زندگی هم که جای خود دارد. من یک اتاق کوچک دارم که ماهانه کرایه آن ۴۶۰ پوند است و البته کار پاره وقت هم دارم، اما حقوق آن به میزانی نیست که بتوانم خرج غذا و پوشاک خود را تامین کنم.
یکی دیگر از دانشجویان که پدرش برای او ماهانه پول می فرستد گفـت: با آشفته شدن بازار ارز، اوضاع کاری پدرم نیز به هم خورده و من که در سال دوم تحصیلم هستم باید به ایران برگردم.
مسئول یکی از موسسات مجاز اعزام دانشجو به خارج می گوید: در سال جاری دانشجوهای بسیاری هزینه کردند و بعد از گرفتن پذیرش و دادن هزینه ویزا و نصف شهریه دانشگاه عازم شدند اما با توجه به شرایط پیش آمده حدود ۴۰ درصد آن ها برگشتند و این یعنی هزینه ای که کردند به باد رفته است.
