مردی با پرچم داعش در شهر موصل – عکس رویترز

این هم از رمادی، مرکز استان انبار، که به دست سازمان داعش سقوط می کند، آن هم تقریباً تنها یک سال پس از سقوط موصل، مرکز استان نینوا. ما در مقابل سازمانی سرطانی هستیم که حجم و خطر آن در عراق و سوریه هر لحظه بزرگ تر می شود، و همسایه گان آنها، اردن و عربستان سعودی را نیز تهدید می کند.

سقوط رمادی به علت همان اشتباهاتی بود که باعث سقوط موصل شد. جهان بخش هایی از ارتش عراق را مشاهده کرد که با سرعت از شهر فرار می کنند، که هرج و مرج سیاسی در بغداد پایتخت عراق به دنبال داشت و هر گروه، گروه دیگر را مقصر می داند. در واقع تمام تقصیرها به گردن دولت عراق است که در اتخاذ تصمیم های قاطعانه ناتوان بود و پذیرفت که افراط گرایان راخشمگین نکند.

چه کسی در پس پیروزی «داعش»، در به دست گرفتن مرکز بزرگترین استان عراق، برنده است و چه کسی بازنده؟

اولین برنده «داعش» است. چرا که از یک سازمان تروریستی پراکنده در حال رشد برای تبدیل شدن به یک دولت می باشد، و با تسلط بر شهرهای اصلی، مقدار بیشتری اسلحه، نفرات، پول و نفوذ به دست می آورد. در حال حاضر این سازمان با اشغال کردن دهها شهر و روستا، از جمله مراکز دو استان، گسترش یافته است و به مرزهای سه کشور مشرف شده است و بیش از پیش به بغداد، پایتخت عراق نزدیک شده است.

اولین بازنده هم، تمامی شهروندان استان انبار هستند. درد و رنج آنها افزایش می یابد و تعداد آوارگان سرگردان که رو به بیابان ها گذاشته اند افزایش پیدا می کند.

بر اساس برآوردهای سازمان ملل متحد، تعداد پناهندگان عراقی در داخل کشور، بالغ بر دو میلیون عراقی است، که اکثریت آن ها از عرب های سنی هستند و به دلایل مذهبی و نژاد پرستانه، از پناه بردن به بغداد، کربلا و کردستان منع می شوند. در عین حال از ترس سربریده شدن، و یا به خدمت گرفته شدن اجباری فرزندان خود، و یا کشته شدن به علت بمباران هوایی و خمپاره اندازها، نمی توانند در همان شهرهای خود، که مبارزان «داعش» آن ها را اشغال کرده اند، باقی بمانند. همان گونه که برای اهالی تکریت اتفاق افتاد.

دومین برنده از گسترش «داعش» ایران است؛ زیرا عراق به کشور شکست خورده ای تبدیل شده است که به حمایت ایرانی ها نیاز دارد. و حکومت تهران پیشنهاد داد که آماده ارسال کمک های نظامی بیشتری به عراق می باشد، تا بدین ترتیب تجربه سوریه را بازگرداند، همان گونه که نظام سیاسی سوریه برای حمایت از رژیم اسد به طور ویژه ای به قدرت ایران وابسته است. به علت پیروزی های «داعش»، عراق، این کشور استراتژیک و ثروتمند، به مرور زمان به یکی از استان های ایران تبدیل می شود.

عجیب نیست که شکست ها چگونه ادامه یافت، زیرا نیروهای تندروی شیعه عراق، از جمله فرماندهان «نیروهای بسیج مردمی» که شبه نظامیانی فرقه گرا هستند، اصل مسلح کردن عشایر انبار را برای دفاع از مناطق و خانواده های خود از دست حملات «داعش» نمی پذیرند. به طوری که دکتر حیدر العبادی نخست وزیر عراق مجبور شد به علت اعتراضات نیروهای فرقه گرا از وعده های خود به عشایر انبار مبنی بر مسلح کردن آنها، عقب نشینی کند. العبادی همچنین مجبور شد با تمایل دولت آمریکا در مسلح کردن عشایر سنی، برای مبارزه آنها با تروریست های در مناطق خود مخالفت کند، و با هشدار نسبت به این اقدام، آن را نقض حاکمیت عراق عنوان کند. بدین گونه مرکز انبار سقوط کرد، و این سازمان تروریستی توسعه یافت تا به ایرانی ها توجیهی شبیه آنچه در سوریه انجام دادند، بدهد. وزیر دفاع ایران اولین بازدید کنندگان از بغداد بود، و آن گونه که العبادی اعلام کرد، وی از نیروهای بسیج مردمی خواست برای آزاد سازی رمادی به پیش بروند؛ پس از آن که ارتش در انجام این کار شکست خورد.