ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه در نشست خبری-رویترز

روسیه به همان اندازه ای که با استفاده نکردن از حق وتو در قطعنامه شورای امنیت درباره یمن، جامعه جهانی را شگفت زده کرد، به همان اندازه روزنه امیدی در برخورد عادلانه تر با قضایای عربی به وجود آورد. پیروزی دیپلماتیک خلیجی واقعی در نیویورک ، در متقاعد کردن مسکو در عدم جلوگیری از قطعنامه بود. مسکو می توانست از حق «وتو» استفاده کند و از تصویب قطعنامه جلوگیری کند، اما تصمیم گرفت از طریق یمن به طور مثبتی به قضایای عربی باز گردد.

بلآخره روس ها متقاعد شدند که وضعیت یمن تحمل شرط بندی بر حوثی ها و شبهه نظامیان صالح را ندارد، حتی اگر این امر به ایران ارتباط داشته باشد. این ها یمن را به آتش کشیدند و به بی ثبات کردن و نا امن کردن یمن، بلکه همه منطقه، کمک کردند. ادامه این امر به نفع روسیه، به عنوان کشوری که منافع به هم پیوسته خود را در نظر دارد، نخواهد بود. در عین حال قطعنامه سازمان ملل به تلاش های استراتژیک روسیه برای جلوگیری از جنگ و بازگشت به گفتگو کمک می کند. هر چند بازگشت به گفتگو، مشروط به عقب نشینی حوثی ها از اشغال یمن و تحویل دادن سلاح هایی است که تصرف کرده اند. به علاوه ابتکار عمل شورای همکاری خلیج و مکانیزم اجرای آن مرجع این گفت و گو ها باید باشد. به ویژه اینکه روسیه خود یکی از حامیان طرح ابتکار خلیج است و در نتیجه کودتا بر علیه طرح مورد حمایت خود ، که در برنامه ریزی آن برای خارج کردن یمن از بحران در سال ۲۰۱۱ مشارکت داشت، را نخواهد پذیرفت.

روشن است که روسیه از عدم تعهد حوثی ها و پیروان صالح از تصمیمات بین المللی و قطعنامه های سابق شورای امنیت، خسته شده است، پس از آن که در ویرایش قطعنامه های یمن همراهی کرد، هر چند آنها به مسکو اجازه ندادند که به حمایت خود مانند گذشته ادامه دهد، زیرا خود آنها تمام تلاش های مسالمت آمیز و دعوت برای گفتگو، تا پیش از راه اندازی عملیات طوفان قاطع را پشت گوش انداختند. روسیه همچنین درک می کند که عملیات «طوفان» دارای مشروعیت بین المللی است و اگر بر ضد قطعنامه رأی می داد، اعتبار خود را در برابر جهان از دست می داد. زیرا جهان می داند که عملیات «طوفان» بر اساس بنیان قوی در قوانین بین المللی است و یک ماجراجویی سیاسی حساب نشده نیست.

به گمانم مسکو از اهمیت بسیار بالای یمن و تنگه باب المندب آگاه است، و اینکه اشغال آن توسط حوثی ها ضربه ای جدی به امنیت جهانی وارد خواهد آورد. و با توجه به منافع روسیه که علاقمند به ادامه نقش خود به عنوان شریک در سیستم اقتصاد جهانی از دروازه یمن است، اگر حوثی ها بر این تنگه استراتژیک آبی، که سالیانه در حدود ۲۰ هزار کشتی از آن عبور می کنند، تسلط پیدا کنند، بر تجارت بین المللی و راههای نظامی در اقیانوس هند تسلط خواهند یافت. در اینجاست که نیکلای پاترشیوف دبیر کل شورای امنیت ملی روسیه می گوید: « تمایل به تغییر وضعیت توازن موجود بین قدرت های منطقه ای، ممکن است منجر به یک جنگ طولانی شود»، و به طور یقین روسیه چنین ریسکی نخواهد کرد و چنین چیزی را نخواهد پذیرفت.

موضع مسکو مثبت است، پیامی خاص و غیر مستقیم به کشورهای خلیج از جانب روسیه است که در آن تمایل قوی خود را به بازگشت به قضایای عربی اعلام می کند، آن هم پس از کم رنگ شدن شدید نقش روسیه، که با کشوری به بزرگی و اهمیت آن تناسب ندارد، در حالی که مواضع تاریخی و قابل افتخاری در قضایای تاریخی ما داشته است. روسیه کشوری دارای اهمیت است، و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج نمی خواهند روزی در مقابل او بایستند. علاوه بر این کشورهای خلیج نمی خواهند به منافع روسیه، که به طور چشمگیری کاهش یافته است، بی اعتنا باشند. کشورهای خلیجی نسبت به اهمیت روسیه اتفاق نظر دارند. و هر زمان که روسیه این علاقمندی را متقابلاً پاسخ دهد، همانطور که در قطعنامه شورای امنیت این کار را کرد؛ به جای تنش در روابط روسیه و خلیج، که کسی از این تنش بهره مند نخواهد شد، این منافع بین دو طرف متقابل خواهد بود.