در راهنمای فیلم قرار است هر هفته به شما فیلم هایی بهتر یا حداقل قابل تامل برای تماشا پیشنهاد داده شود. این هفته نیز مانند هفته های گذشته، فیلم هایی که یا روی پرده یا به صورت دی وی دی در دسترس هستند، معرفی شده اند: زیبایی فوق العاده، جاذبه، راه بازگشت برعکس، اوکراین روسپی خانه نیست، اگر بمیری می کشمت! ،عصیان و دفتر مقدرات.

زیبایی فوق العاده (La Grande Bellezza) ☆☆☆

کارگردان: پائولو سورنتینو، فیلمنامه: پائولو سورنتینو، امبرتو کونترالو، بازیگران: تونی سرویلو (جپ گامباردلا)، سابرینا فریلی (رامونا)، گویلا دی کوئیلو (اسکامبیستا)، کمدی­ درام، ۱۴۲ دقیقه، ایتالیا، فرانسه ۲۰۱۳
خلاصه: جپ گامباردلا، نویسنده مشهور، ۶۵ ساله شده است و دیگر نمی تواند داستان بنویسد. در میانه مهمانی ها و محفل های خود، خبر مرگ معشوقه جوانی اش را می شنود و به یاد می آورد که او در همان ملاقات نخست، زیبایی را به او عرضه کرده بود.

«زیبایی فوق العاده» یکی از بهترین فیلم های ایتالیایی سالهای اخیر محسوب می شود. مردی که در۶۵ سالگی در می یابد، همچنان از ترسیم زیبایی عریان و واقعی دور مانده است. فیلمی پر از استعاره و ارجاعات بسیار به مفاهیم روشنفکری که می تواند نه تنها نمادی از روم باشد، بلکه می تواند هجوی بر رکود جامعه روشنفکری ایتالیا که زمانی بسیار پرتکاپو و بالنده بود، نیز باشد.

جپ گامباردلا می گوید که همواره آرزو داشته است تا بزرگترین نویسنده روم باشد. حالا که به این مقام دست یافته است دیگر نمی تواند چیزی بنویسد و هر بار در پاسخ به دیگران می گوید که نمی تواند برای نوشتن معنایی بیابد. از پس همه آن خوش گذرانی ها و حرافی های روزمره و معنویت متظاهرانه سرانجام جپ از خلال پرسه زدن های شبانه اش به مکاشفه ای درونی می رسد: کشف زیبایی.

فیلمبرداری و میزانس های ظریف و خیره کننده فیلم آن چنان درخشان است که از همان ابتدا توجه تماشاگر را جلب می کند و برای همین فیلمبرداری هم از مراسم گلدن گلوب ایتالیایی جایزه گرفت.

لوکا بیگازی، مدیر فیلمبرداری «زیبایی فوق العاده» که فیلمبرداری فیلم قبلی سورنیتنو، «این جا باید همانجا باشد» ۲۰۱۱، و چند فیلم پیشین او را نیز برعهده داشت. همچنین فیلمبردار «رونوشت برابر اصل» (عباس کیارستمی ۲۰۱۰)، یکی از بهترین مدیران فیلمبرداری حال حاضر ایتالیاست که با بسیاری از کارگردانهای مشهور ایتالیایی کار کرده و برنده چندین جایزه برای فیلمبرداری شده است.

«زیبایی فوق العاده» یکی از فیلم های مطرح جشنواره کن امسال (۲۰۱۳) بود و برنده چهار جایزه از جمله برای فیلمبرداری از شصت و هفتمین مراسم جوایز انجمن روزنامه نگاران سینمایی ایتالیا شد، که البته نامزد ۹ جایزه بود.

http://youtu.be/WBXDpZCDMb4

پائولو سورنتینو که با جایزه انجمن روزنامه نگاران سینمایی ایتالیا برای فیلم «جوانمرد» در سال ۲۰۰۱ به عنوان بهترین کارگردان جوان شناخته شد. در سال ۲۰۰۴ با فیلم «ماحصل عشق» در سطح بین المللی به ویژه برای سبک فیلمبرداری آن که کار لوکا بیگازی بود به شهرت رسید و نامزد جایزه نخل طلای جشنواره کن شد. فیلم بعدی او «دوست خانوادگی» نیز در کن به نمایش درآمد.

پس از آن «غیب گویی» که درباره آندروتی نخست وزیر پیشین ایتالیا بود، در سال ۲۰۰۸ جایزه هیئت داوران جشنواره کن را دریافت کرد.

سورنتینو در سال ۲۰۱۱ نخستین فیلم انگلیسی زبان خود را با شرکت «شان پن» در نقش تاجری که به دنبال نگهبان اردوگاهی است که پدرش در زمان نازی ها در آن زندانی بود، ساخت. این فیلم در جشنواره کن به نمایش درآمد.

برخی از منتقدان «زیبایی فوق العاده» سورنتینو را با شاهکارهایی مانند «شب» (آنتونیونی) و «زندگی شیرین» (فلینی) مقایسه کرده اند. در واقع فیلم با برداشت بلند شبه ایدئوگرافیک خود در آغاز درک زیبایی، معصومیت وشکوه را در تضاد با نوعی ابتذال و روزمرگی زندگی روشنفکران قرار می دهد، که اوج آن در صف بوتاکس، تماشاگران سر به دیوار کوبیدن زنی با نشان داس و چکش، که مدعی است کاری هنری انجام می دهد، یا دختربچه ای که به طرزی دیوانه وار «نقاشی» می کشد، است. هجویه ای سیاه از زیبایی شناسی طبقه فرادست (High Cultre) با زوال ایدئولوژیک اش در این فیلم دیده می شود.

«زیبایی فوق العاده» که از ماه پیش در اروپا به نمایش درآمده است، نماینده ایتالیا برای بهترین فیلم خارجی در اسکاراست.

جاذبه (Gravity) ½☆

کارگردان: الفونسو کائرون، فیلمنامه: الفونسو کائرون، یوناس کائرون، بازیگران: ساندرا بولاک (رایان)، جورج کلونی (مت)، علمی ـ تخیلی، دلهره آور، ۹۱ دقیقه، آمریکا ۲۰۱۳

خلاصه: رایان که با مت روی سفینه کار می کند، در اثر سانحه ای در فضا سرگردان می شود، اما سرانجام خود را به یک سفینه دیگر می رساند و از آنجا سعی می کند به سفینه دیگری برود و به زمین بازگردد.

فیلم افتتاحیه جشنواره ونیز امسال (۲۰۱۳)، اگرچه در نمایش سه بعدی با فضای دلهره آورش موجب سرگرمی تماشاگران می شود، اما به سرعت هم فراموش می شود.

«جاذبه» یک فیلم دلهره آور است که بار اصلی آن بر دوش ساندرا بولاک است. او به خوبی از پس این نقش که برای بازی در آن باید روزانه ۱۰ ساعت در ماکت های کوچک زندانی می شد، برآمده است. به همین علت نقش جایزه بهترین بازیگر زن را از جشنواره هالیوود دریافت کرد.

برخی پیش بینی ها حاکی از آن است که این فیلم حداقل در سه رشته کارگردانی، فیلمبرداری و بازیگری نامزد اسکار خواهد شد.

آلفونسو کائرون، کارگردان مکزیکی که با فیلم «یک شاهزاده کوچولو» (۱۹۹۵) به شهرت رسید، برای فیلم «بچه های آدم» (۲۰۰۶) از چند جشنواره از جمله جشنواره ونیز جایزه گرفت.

وی تهیه کننده «هزارتوی پن» نیز بوده است، فیلمی که تماشاگر را به فضای شعرهای لورکا می برد.
«جاذبه» هم اکنون بر روی پرده سینما است و پرفروش ترین فیلم این هفته در آمریکا بوده است.

راه بازگشت برعکس (The Way Way Back) ☆☆

کارگردان: نات فکسون، جیم راش، فیلمنامه: نات فکسون، جیم راش، بازیگران: استیو کارل (ترنت)، تونی کالت (پم)، آنا سوفیا راب (سوزانا)، لیام جیمز (دنکن)، سام راک ول (اون)، کمدی ـ درام، ۱۰۳ دقیقه، آمریکا، ۲۰۱۳

خلاصه: دنکن،۱۴ ساله و خجالتی، با مادرش، دوست پسر مادرش و دختراو به تعطیلات تابستانی می رود، به دختر همسایه دل می بندد و کاری برای خود دست و پا می کند که او را از فضای نامساعد خانه دور می کند.

فکسون و راش به خوبی توانسته اند، موقعیت ناجور دنکن در خانواده غریب را با مایه های طنز، سرخوردگی و سردرگمی نوجوانی همراه کنند. با آن که الگوی پایان خوش نمادین این گونه فیلم ها، نزدیکی مادر به فرزند به حال خود رها شده را در پایان به دنبال دارد، توانسته به خوبی دنیای دنکن را به تصویر بکشد.

در پایان وقتی دنکن بار دیگر درصندلی برعکس در خودروی واگن شان می نشیند، چشم انداز روشنی از «خود» دارد و راهش را شناخته است.

این فیلم مستقل که با بودجه تقریبا چهار و نیم میلیون دلاری ساخته شده، نخستین بار در جشنواره سندنس به نمایش درآمد و در اکران عمومی هم با استقبال منتقدان و تماشاگران روبرو شده است.

همکاری نات فکسون و جیم راش که پیشتر (به همراه الکساندر پین) جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی برای اولاد (پین، ۲۰۱۱) گرفته بودند، به نظر می رسد این بار نیز موفق بوده است.

اوکراین روسپی خانه نیست (Ukraine Is Not a Brothel) ½☆☆☆

کارگردان: کیتی گرین، با حضور: اینا شوشنکو، ساشا شوچنکو، آنا هوتسل و سایر اعضای گروه فمن در نقش خودشان، مستند، ۷۳ دقیقه، استرالیا، اوکراین، ۲۰۱۳

خلاصه: اعضای گروه فمن در مبارزه با تبعیض جنسی و سوءاستفاده جنسی از زنان در اوکراین به تظاهرات برهنه می پردازند، به زودی شهرت این گروه فمنیست به سراسر اروپا می رسد و آنها اعتراضات خود علیه نابرابری جنسی را به سایر کشورها نیز می کشانند.

شیوه اعتراضی فمن اگرچه تازگی ندارد، اما با توجه رسانه ها به آنها وجهی انقلابی یافته است. فمن کم کم سر از همه جا درآورده است؛ از اعتراض علیه سرکوب مذهبی گرفته تا رابطه جنسی جنجال برانگیز رئیس سابق بانک جهانی.
کیتی گرین در پاسخ به نگارنده درباره محتوای فیلم گفت که در این فیلم زندگی واقعی اعضای گروه را به نمایش گذارده است، اما فیلم همان گونه که انتظار می رود با ریتم تند و منطق های سینما وریته گونه اش، فمن را که اکنون هوادارانی از تونس تا بین ایرانی ها یافته است به عنوان فمنیست های انقلابی به نمایش در می آورد، کسانی که رسالتشان افشای چهره ضد زن جامعه مصرفی کنونی است.

اعضای گروه پس از هر اعتراض با خشونت پلیس و ماموران امنیتی روبرو می شوند و پس از آن که زخم های خود را در آب می شورند، روبروی دوربین کیتی گرین از آرزوهای خود سخن می گویند، چهره ای آرمانی، انقلابی و تقدیس شده از زیبایی، برهنگی وآرمانخواهی در تقابل با زشتی، مصرف گرایی ونابرابری.

این فیلم که در جشنواره ونیز به نمایش درآمد و با حضور اعضای گروه فمن با استقبال بسیار تماشاگران روبرو شد، این هفته در جشنواره لندن نیز به نمایش درمی آید.

اگر بمیری، می کشمت! (Si Tu Meurs, Je Te Tue) ☆☆☆

کارگردان: هنیر سلیم، فیلمنامه: هنیر سلیم، بازیگران: جاناتان زکایی (فیلیپ)، گلشیفته فراهانی (سیبا)، بیلی دیمتراس (اودال)، درام، ۹۵ دقیقه، فرانسه، ۲۰۱۱

سیبا در حالی از کردستان وارد پاریس می شود که نامزدش به طور ناگهانی درگذشته است. فلیپ که به تازگی با اودال نامزد او دوست شده بود، سرانجام سیبا را می یابد وعاشق همدیگر می شوند، اما سیبا درگیر سنت های قومی است و نمی تواند نزد فلیپ بماند.

این فیلم، یکی از قابل توجه ترین فیلم های مستقل سینمای فرانسه است که به طرز غریبی مهجور ماند و یکی از بهترین بازیهای گلشیفته فراهانی که به او اجازه می داد وجوه مختلف دیگری از بازیگری اش را آشکار کند. هنرسلیم کارگردان کردتبار فرانسوی را پس از «ودکا با لیمو» (۲۰۰۳) به عنوان کارگردانی که در کمدی سیاه موقعیت، شخصیت های فیلم هایش را با مبارزه با سرنوشت محتومشان وا می دارد، معرفی می کند.

سیبا در اینجا باید هم با سنت های قومی و هم با غیورمردانی که قصد حمایت از او را دارند، روبرو شود و در عین حال از این فرصت برای گریز از سرکوب جامعه مردسالار بهره بگیرد. راهی دشوار که تنها با تیزهوشی و زنانگی می تواند از آن بگذرد و مسلما صرف نظر از پاره ای تفاوت ها برای بسیاری از زنان خاورمیانه ای صدق می کند.

عصیان (The Heat) ½☆☆

کارگردان: پل فیگ، فیلمنامه: کتی دیپولد، بازیگران : ساندرا بولاک (آشبورن)، ملیسا مک کارتی (مولینز)، دمیان بشیر (هال)، کمدی ـ جنایی، ۱۱۷ دقیقه، آمریکا ۲۰۱۳

خلاصه: آشبورن، کارگاه ویژه اف بی آی ناچار به همراهی با مولینز پلیس غیرمتعارف بوستون برای نابود کردن یک شبکه گسترده مواد مخدر، می شود.

طنز همراهی یک کاراگاه مقرراتی و شیک با یک پلیس بی قانون و هیپی وار که همواره ترکیبی موفق بوده است، این بار با زنانه شدن قهرمان ها موفقیت آمیز است. کمدی موقعیت به تدریج اما با تعقیب و گریز دائمی فیلم، موجب می شود تا انرژی و گرمای آن، فیلم را سرگرم کننده و پرکشش جلوه دهد.

پل فیگ، سابقه ای طولانی در ساختن فیلم ها و سریالهایی با قهرمانان زن و با ترکیب کمدی ـ جنایی دارد. از سریال بسیار محبوبش «علف» (ماری جوانا،weeds) تا فیلم های کمدی موفقی چون «ساقدوشان عروس» (۲۰۱۱) و سریال «پرستار جکی» می توان نام برد.

با اینکه منتقدان نظرات متفاوتی در باره فیلم داشته اند ولی اغلب نوشته یا گفته اند که ترکیب بولاک و مک کارتی خوب ازکار درآمده، مثلا بتسی شارکی در لس آنجلس تایمز نوشته که دو مامور هر آنچه که دیگری ندارد، را دارند. بنابراین با وجود درگیری با هم در یک فیلم پلیس کمی متفاوت، می توانند خوب پیش بروند.

دفتر مقدرات (The Adjustment Bureau) ½☆☆

کارگردان: جورج نولفی، فیلمنامه : جورج نولفی براساس داستان کوتاهی از فیلیپ دیک، بازیگران: مت دیمون (دیوید نوریس) ، امیلی بلانت (الیزه سلاس)، مایکل کلی (چارلی تراینور)، عاشقانه-ـ علمی ـ تخیلی ـ دلهره آور، ۱۰۶ دقیقه، آمریکا ۲۰۱۱

خلاصه: دیوید نوریس یک سیاستمدار تازه کار است که به طور اتفاقی با الیزه که بالرین است، روبرو می شود. اما فرشتگانی که مقدرات او را در دست دارند، مانع از ادامه رابطه آنها می شوند.

برخلاف اغلب فیلم هایی که فرشتگان به زمین می آیند، در این فیلم فرشتگان وظیفه ای ناخوشایند برعهده دارند و آن جلوگیری از ادامه عشق ناگهانی میان دو نفری است که مقدراتشان چیز دیگری در دفتر حیاتشان رقم زده شده است. با همین تضاد اصلی در بطن داستان و فضاسازی دلهره آور جورج نولفی، مقابله برای تغییر سرنوشت با کشش و جذابیت تقابل دو سو، یعنی جبر و اختیار، سرانجام به پایان خوش تمام می شود و سرنوشت تغییر می یابد.

فیلمنامه براساس داستان کوتاهی از فلیپ دیک نوشته شده است که یکی از مشهورترین داستان نویس های علمی ـ تخیلی آمریکاست. فیلم هایی چون «لبه تیغ»، «یادآوری کامل»، «گزارش اقلیت» و «چک پرداخت» براساس داستان های پرفروش او ساخته شده اند.

«دفتر مقدرات» فیلمی جذاب و هوشمندانه با بازی درخشان امیلی بلانت («خواهر خواهرت» و «سیمون در یمن ماهیگیری می کند») است که می تواند نوید فیلم های بهتری از جورج نولفی باشد.