السیسی به هنگام استقبال از فرستادگان ویژه پادشاه عربستان و امیر قطر (مقر ریاست جمهوری مصر)

السیسی به هنگام استقبال از فرستادگان ویژه پادشاه عربستان و امیر قطر (مقر ریاست جمهوری مصر)

به استثنای ۳۶۹ روزی که محمد مرسی رئیس جمهور پیشین مصر قدرت را در کشور خود در اختیار داشت، تنش در روابط بین مصر و قطر برجسته ترین عنوان بود. تنش در سالهای آخر حکومت حسنی مبارک رئیس جمهور پیشین مصر آغاز شد و در زمان حکومت عدلی منصور، رئیس جمهور موقت، روند این تنش سرعت گرفت و با ریاست عبدالفتاح السیسی، به بالاترین حد خود رسید. این تنش به یک قاعده تبدیل شده بود نه یک استثناء. قاهره معتقد است که اشتباه نکرده و دوحه با حمایت خود از دشمن سرسخت او یعنی «اخوان المسلمین» به ثباتش ضربه می زند، و دوحه با رد چنین کاری می گوید در شأن داخلی مصر دخالت نکرده است. دو پایتخت حتی یک گام برای بهبود روابط برنداشتند، و زبان حال قاهره و دوحه دائماً می گفت: روابط متشنج و متوقف شود و به همان حالت خود باقی بماند تا زمانی که خداوند غیر از آن را بخواهد.

دیداری که بین رئیس جمهور مصر با فرستاده ویژه امیر قطر و فرستاده ویژه پادشاه عربستان سعودی صورت گرفت، به هیچ عنوان غیر منتظره نبود؛ از زمان توافقنامه آشتی خلیجی که تحت نظارت پادشاه عربستان سعودی صورت گرفت و پیامی که پادشاه عربستان فرستاد کاملاً روشن و بدون ابهام بود؛ حمایت کشورهای خلیج از مصر مسئله ای حل و فصل شده است، و تصفیه ابرها در روابط با قطر یک اولویت است، و همه نگاهها منتظر نزدیکی بین دو کشور بود. فرستادن نماینده ویژه به سرزمین مصر، حرکتی احترام آمیز از سوی امیر قطر، برای قدردانی از السیسی رئیس جمهور مصر، شمرده می شود، همچنین بیانگر عقلانی بودن قطر در سیاست خود و از دست ندادن پیرامون عربی و خلیجی، و اعتراف به گشودن هرچند کند پیوند اتحاد شبه مقدس خود با جماعت اخوان المسلمین است. رئیس جمهور مصر هم در این باره گره اندازی نکرد و پذیرفت که با طیف بزرگی از مردم مصر، که به هیچ عنوان این آشتی را قبول ندارند رو در رو شود، و با وجود تمامی تهمت و افتراهایی که از سوی رسانه های وابسته به دوحه به او بسته شد، اما وی با این مسئله بصورت شخصی برخورد نکرد.

یک روز پیش از آشتی قطر و مصر، امیر قطر در آنکارا با رئیس جمهور ترکیه دیدار کرد و توافقنامه هایی برای ایجاد شورای همکاری بین دو کشور با وی امضا کرد. برخی ها روابط صمیمانه بین ترکیه و قطر را، در سایه دشمنی اردوغان رئیس جمهور ترکیه نسبت به مصریان، نوعی تناقض در گفتار و رفتار می بینند، ولی من آن را کاملاً متفاوت می بینم، زیرا دوحه حق دارد تا زمانی که به برادران خود از کشورهای عضو شورای همکاری خلیج و مصر آسیبی نرسیده است، از سیاست مستقل و خاص خود پیروی کند، و گمان نمی کنم که هیچ کدام از منافع آتی بین دوحه و آنکارا به بهای کشورهای عضو شورای همکاری خلیج باشد. مسلماً اردوغان از این آشتی بسیار خشمگین است و به هیچ عنوان آن را آرزو نمی کرد، و فتنه انگیزی که رئیس جمهور ترکیه بطور مستقیم بر ضد مصر بکار می برد، لازم به ذکر نیست، علاوه بر این تحریک غیر مستقیم وی بر ضد عربستان و امارات، داستان دیگری است که در اینجا برای گفتنش مجالی نیست.

پادشاه عربستان بیش از یک بار بر نقش رسانه ها در پیشبرد آشتی و کاهش شکاف اختلاف و «حذف آنچه باعث تیرگی روابط بین دو کشور برادر یعنی مصر و قطر، در همه زمینه ها، می شود» تأکید کرد؛ بویژه آنچه رسانه های سمعی ، بصری و چاپی هر دو کشور پخش می کنند». شکی نیست که در زمان بحران، هر رسانه موضعی متناسب با رویکرد و نگرش خود اتخاذ می کند، و با این حال همه نقطه نظرها و دیدگاهها متفاوت باقی خواهد ماند، و هر چه بیرحم باشد، قابل فهم است و ممکن است از سوی همه اطراف قابل قبول باشد، اما حملات توهین و دروغ و تقلب در اذهان باقی خواهد ماند و غیر قابل فراموشی هستند، و در این جا تنها رسانه های محتاط می توانند با تغییر مواضع سیاسی هر چند آشکار باشد، کنار بیایند، زیرا حرفه ای بودن خود را حفظ کرده و با هر ساز و دهلی نرقصیده و اطلاعات گمراه کننده نداده بودند.