نیروهای داعش در حال کشتار مردان عراقی در شمال این کشور – عکس از اسوشیتدپرس

گویی ما به یک باره از خواب پریدیم و وحشی گری و بی رحمی را دیدیم. و گویی که ما انتظار میزان حداقلی از دشمنی را از «داعش» داشتیم. و گویی زنده سوزاندن خلبان اردنی با ادبیات و اخلاق این سازمان تروریستی مغایرت داشت.

تعجب و غافلگیری از وحشی گری «داعشی ها» و بربریت آنها نیست، غافلگیری واقعی وقتی است که روزی گمان بریم که آنها از غافلگیر کردن ما با هر چیزی که دور از عقل و منطق باشد دست بکشند.

خلاصه داستان «داعش» این است که محدودیتی برای فسق و فجور و بی رحمی و وحشیگری آنها وجود ندارد، بلکه حتی محدودیتی در اجرای مجازات و گردن زدن اعضای خود سازمان که با آنها کمی دچار اختلاف شدند نیز ندارد. سوزاندن خلبان الکساسبه چیزی نیست جز زنجیره ای از اعمال مخالف با طبیعت انسانی و بشر دوستانه که داعش همواره انجام می دهد، با این وجود کسانی را دیدم که از این اعمال چشم پوشی می کنند، گاهی به بهانه اینکه آنها با «کفار» می جنگند و گاهی به بهانه مقابله آنها با «صفویان خارج از دین»، و گاهی نیز به این بهانه که آنها از مستضعفان «اهل سنت» دفاع می کنند. زنان را به بردگی گرفتند و آنها را مورد تجاوز قرار داده و سنگسار کردند. همانگونه که مردان را به نحوه ای که هیچ دینی نمی پذیرد، سر بریدند. صدها داستان تراژدی و فیلم برداری شده از جنایات «داعش» که توسط رسانه های اجتماعی ارائه می شوند. این هم داستان دیگری است که ثابت می کند جنایات این سازمان تروریستی سقفی ندارد، و هر کس گمان کند که سکوت و بی طرفی یا همدردی مخفیانه، او را از شر «داعشی ها» حفظ خواهد کرد، روزی به آتش آنها گرفتار خواهد شد و تروریسم آنها دامن او را فرا خواهد گرفت.

هر کس مواضع منطقه ای و بین المللی بر ضد گروههای تروریستی در عراق و سوریه را دنبال کرده باشد، از «القاعده» تا «جبهه النصره» تا «داعش» و دهها گروه تروریستی دیگر را که در ایدئولوژی با هم شباهت داشته و در جزئیات تفاوت دارند، خواهد دید، افرادی هستند که با توجه به دستاوردها یا زیان های خود از این گروهها، موضع گیری می کنند. مثلاً غرب نه حرکتی می کرد و نه مسئله را جدی گرفته بود تا زمانی که از پراکندگی و گسترش گروههای تروریستی در خارج از محدوده جغرافیایی خود، با چشم دید که منافعش در خطر است. در حالی که هنوز حکومت هایی هستند که برای جنگ با تروریسم مردد هستند، با اعتقاد بر اینکه مصلحت گرایی سیاسی را با این گروهها دنبال می کنند، و گاهی اوقات پشت پرده با آنها ارتباط برقرار می کنند، و فراموش می کنند که با آتش بازی می کنند و دیر یا زود این آتش دامن آنها را خواهد گرفت، البته در آن زمانی که فرصتی برای خاموشی آن وجود نداشته باشد.

هنگامی که عربستان، جنگ بی امانی را بر ضد افراط گرایان «القاعده» آغاز کرد، واکنش سطحی این بود : این جنگ عربستان است و به ما ارتباطی ندارد. و هنگامی که هشدار داد که باقی ماندن بر رژیم اسد و عدم حمایت نظامی از معارضان معتدل، به گسترش و انتشار گروههای تروریستی کمک خواهد کرد و باعث سوختن تر و خشک با یکدیگر خواهد شد، جهان نادیده گرفت تا اینکه باعث گسترش این پدیده و تبدیل آن به یک واقعیت شد. و هنگامی که همین جهان تصمیم گرفت بر ضد تروریسم ائتلاف جهانی تشکیل دهد، ریاض مجدداً تأکید کرد که شکست «داعش» با تقویت نیروهای معتدل، به نمایندگی ارتش آزاد و تمام نیروهای معتدل دیگر، ارتباط دارد، البته بدون از یاد بردن نبرد از طریق نیروهای زمینی. طبق معمول جهان پیش از تصمیم گیری برای مقابله با نیروهای شرور واقعی، از راه زمینی و نه تنها از راه هوایی، مدت زمان زیادی منتظر خواهد ماند.

یک عربستانی که به «داعش» پیوسته بود، پیش از جدا شدن از آنها و تسلیم خود به مقامات کشورش، در یک گفتگوی تلوزیونی حاضر شد و اعلام کرد که اعضای این سازمان، همه عربستانی ها را کافر می پندارند، و آنها «باید به سرزمین اسلام مهاجرت کنند».. آیا هنوز هم از «داعش» و دین جدید آنها غافلگیر می شویم؟! آیا همچنان در غرب کسانی بر این باور هستند که اینان با اسلام و مسلمانان پیوند دارند؟!

گروه خوارج که در آغاز ظهور اسلام پیدا شدند، اگر الآن در بین ما بودند و کارهای «داعش» را می دیدند، فریاد سر می دادند که: «اینها از دین خارج شده اند نه ما».