شهروندان فلسطینی پرچم فلسطین را حمل می کنند – عکس آژانس خبری فرانسه
دولت اسراییل و وزارت امور خارجه ایالات متحده آشتی بین فلسطینی ها در غزه و کرانه باختری را محکوم و اعلام کردند این روند، توافق صلح با اسراییل را تهدید می کند.
اول، هیچ توافق صلحی وجود ندارد که بخواهیم نگران آن باشیم؛ تنها یک چارچوب مذاکره وجود دارد. دوم، این آشتی واقعا آشتی نیست، تنها یک مانور در کمپ سیاسی فلسطینی ها است. سوم، اسراییل در ملاء عام فتح را ستایش می کند و حماس را مورد سرزنش قرار می دهد، ولی در عمل اغلب بر خلاف این اقدام می کند.
باراک راوید، خبرنگار دیپلماتیک روزنامه هاآرتص اسراییل، دورویی دولت را اینگونه نمایان کرده است: «نتانیاهو، محمود عباس را به خاطر آزادی ۸۰ زندانی سالخورده فلسظینی که بیش از ۲۰ سال در زندان های اسراییل به سر می بردند، شدیدا تحت فشار قرار داد. او در حالی که مذاکرات خود با تشکیلات خودگردان را به خاطر آزادی ۱۴ زندانی عرب-اسراییلی لغو کرد، آماده بود ۱۰۰۰ نفر از تروریست های جوان حماس را آزاد کند که در میان آن ها زندانیان عرب-اسراییلی هم بودند. او در حالی که در کرانه باختری هیچ گونه اقتدار و اختیاری به عباس نداده، حکومت حماس در غزه را خیلی زود به رسمیت شناخت.»
تهدیدی که از سوی حماس برای دولت اسراییل وجود دارد، به اندازه تهدیدی که از سوی تشکیلات خودگردان در رام الله وجود دارد نیست؛ حماس همیشه در توافقنامه های مطرح شده خرابکاری کرده اما در مقابل، این موقعیت را برای نتانیاهو ایجاد کرده تا به بهانه راکت های تو خالی این گروه، از زیر بار تمام الزام های بین المللی شانه خالی کند. حماس متحد دشمن تل آویو است در حالی که دولت رام الله شریک ضعیف آن ها است.
گرچه آشتی بین حماس و تشکیلات خودگردان بهترین اتفاقی است که بعد از سال ها در فلسطین رخ داده، اما این اتفاق بسیار شبیه ازدواج بین چهره های مشهور است: یک جشن ازدواج بزرگ که به زودی به یک جدایی بی سرو صدا ختم می شود.
طبیعی است که دولت نتانیاهو، توافق بین حماس و تشکیلات خودگردان را نپذیرد، چرا که سال هاست برای تفرقه انداختن بین فلسطینیان تلاش کرده است.
قسمت گیج کننده ماجرا، ابراز نارضایتی وزارت خارجه ایالات متحده است. آشتی به نفع هر نوع پروژه مذاکره ای است، چرا که حماس طی این سال ها همیشه اعلام می کرده که مذاکرات شرم آور است و در مسیر مذاکرات خراب کاری خواهد کرد. پس از این، حماس به طور علنی موافقت خود با مذاکرات را اعلام خواهد کرد.
متاسفانه آشتی بین حماس و فتح، بخشی از بازی اختلافات داخلی آن‌هاست و ارتباطی به تایید مذاکره با اسراییل یا سامان دادن مسائل داخلی فلسطینیان ندارد.
حماس درگیر بحران رهبری است و فتح مشغول کشمکش های داخلی؛ مثل زمانی که رهبر سابق فتح، محمد دهلان، خواستار برگزاری انتخابات شد و عباس را به دردسر انداخت. کاش دولت فلسطینی در رام الله، به اندازه کافی قوی بود و می توانست انشعاب ایجاد شده را پایان دهد و غزه را تحت کنترل خود در آورد – خصوصا از زمانی که حماس همه دوستان خود، مثلا دولت بشار اسد در سوریه و اخوان المسلمین در مصر، که حامی جدایی آن ها از توافقنامه مکه در سال ۲۰۰۷ بودند را از دست داده است.
بخشی از نیروهای حماس واقعا می خواهند به قدرت بازگردند و خواهان رجوع به مردم فلسطین برای انتخاب دولت هستند، اما این نیروها همیشه از رهبرانی ترسیده اند که تحت کنترل تهران و دمشق قرار داشته اند. آیا این ترس امروز هم وجود دارد؟ من اینچنین فکر نمی کنم. مشکل این است که تشکیلات خودگردان ضعیف است و در شرف سقوط. از این رو نمی تواند پای میز مذاکره بنشیند یا به توافقنامه ای پایبند بماند.
مذاکرات، عباس را مجبور می کند مردمی را تحریک کند که دیگر کوتاه نمی آیند و در صورتی که موافقت نکند، دولت خود را از کمک های مالی اسراییل و ایالات متحده محروم خواهد کرد؛ کمک هایی که او برای اداره امور دولت به آن ها وابسته است.