آغاز به کار هفدهمین دوره جشنواره با حضور ستارگان معروف مراکش و جهان

مراکش – حاتم البطیوی و عبد الکبیر المیناوی

احتمالا نمی توان فیلمی بهتر از «عند بوابه الخلود» (در دروازه جاودانگی) برای افتتاحیه جشنواره بین المللی فیلم مراکش نام برد که طرفداران پر و پا قرص هنر هفتم را تا این اندازه سر ذوق بیاورد. جولیان اشنابل کارگردان این فیلم محصول مشترک آمریکا و فرانسه است. هفدهمین دوره این جشنواره روز جمعه (۳۰ نوامبر) آغاز به کار کرد.
مراسم افتتاحیه جشنواره امسال یادآور نشاط و تحرک و پویایی مجدد بعد از یک وقفه یک ساله است. شاهزاده مولای رشید رییس موسسه جشنواره بین المللی فیلم مراکش در مراسم افتتاحیه گفت «این وقفه یک ساله فرصتی بود برای تامل و بازسازی هویت.»

لیلى علوی ستاره سینماى مصر

فرش قرمز برای استقبال از مهمانان و ستارگان دنیا پهن شد. برخی از آنها دورادور و با لبخند رسمی و مودبانه به هوادارانشان سلام کردند و گروهی هم به ویژه ستارگان مراکشی و عرب خودمانی تر بودند. یسرا و لیلی علوی (دو بازیگر مصری) بیش از همه توجه را به خود جلب کردند. تا چشم کار می کرد جمعیت بود.
گروهی از ستارگان معروف سینمای جهان مثل رابرت دنیرو (ستاره سینمای هالیوود) از جمله مهمانان حاضر در جشنواره هستند. هفدهمین جشنواره بین المللی فیلم مراکش از دنیرو تجلیل به عمل می آورد. او همچنین در بخش «گفتگو با ستارگان» هم شرکت می کند که همین شور و هیجان خاصی به این جشنواره می دهد.
در مراسم افتتاحیه، برنامه های متنوع و فهرست ۱۴ فیلم شرکت کننده در مسابقه جشنواره و نیز اعضای هیات داوری معرفی شدند. جیمز گری (کارگردان آمریکایی) رییس کمیته داوری جشنواره امسال است. بعد هم چشم ها به پرده سینما برای تماشای فیلم «عند بوابه الخلود» (در دروازه جاودانگی) دوخته شد. موضوع فیلم درباره زندگی ونست ونگوک نقاش هلندی است. در میدان جامع الفنا هم فیلم «کورصه» به کارگردانی عبدالله فرکوس روی پرده رفت.
ولیم دفو در فیلم «عند بوابه الخلود»‌نقش ونگوک را بازی می کند. روپرت فرند و اسکار آیزاک و امانوئل سینر به ترتیب در نقش های تئو ونگوک و پل گوگن و مادام ژینو ظاهر شدند. سبک این فیلم با فیلم های زندگی نامه ای فرق دارد و به کنکاش در اندیشه این هنرمند صاحب نام می پردازد.

یسرا بازیگر سرشناس سینمای جهان عرب

ونگوک از فضای بی روح و سرمای شمال کلافه شده بود و در سال ۱۸۸۸ به شهر آرل رفت. دوران طلایی ونگوک در این شهر آغاز می شود. او شیفته طبیعت و سادگی و مردم بود اما ونگوک در نظر مردمی که سوژه نقاشی هایش می شدند آدم عجیب و غریبی بود. مردم به جای اینکه روحیه بسیار حساس ونگوک را دریابند به چشم یک دیوانه به وی نگاه می کردند.
این فیلم به بررسی اندیشه و دیدگاه این هنرمند می پردازد. در یکی از صحنه های فیلم از ونگوک می پرسند «چه چیزی نقاشی می کنی؟» او در پاسخ می گوید «نور خورشید». این صحنه فیلم از علاقه ونگوک به طبیعت و دیدگاه هنری او خبر می دهد. ونگوک در جای دیگر می گوید «من چیزهایی می بینم که دیگران نمی بینند و این مایه وحشت من است. فکر می کنم دارم دیوانه می شوم. البته این یک مزیت است. می توانم بدین وسیله به آنها امید بدهم. دوست دارم درباره آنچه می بینم با کسانی حرف بزنم که از دیدن همان چیزها محروم هستند. دیدگاه من به واقعیت نزدیک تر است. زندگی بدون نقاشی معنی ندارد.»
در بخش دیگر فیلم، یکی از ونگوک می پرسد «آیا همه نقاش ها دیوانه اند» و او می گوید «تنها بهترین نقاش ها دیوانه اند.»
ونگوک همچنین در این فیلم می گوید «خداوند مرا به عنوان نقاش برای مردمانی برگزیده که هنوز زاده نشده اند. در زندگی باید کاشت و درو در جای دیگری است.»
دو فیلم جوی به کارگردانی سودابه مرتضائی (از اتریش) و دختران زیبارو به کارگردانی آلخاندرا مارکز (از مکزیک) به مرحله رقابت بر سر کسب پنج جایزه جشنواره راه یافتند.
۱۴ فیلم از آلمان و اتریش و بلغارستان و صربستان و آرژانتین و مکزیک و آمریکا و چین و ژاپن و مصر و مراکش و تونس و سودان بر سر پنج جایزه ستاره طلایی (جایزه بزرگ) و هیات داوری و بهترین کارگردان و بهترین بازیگر زن و بهترین بازیگر مرد با یکدیگر رقابت می کنند.